West-Friesland, land om van te
houden
|
|
Drechterland
De
gemeente Drechterland omvat de dorpen Oosterblokker, Hoogkarspel,
Westwoud en het buurtschap Binnenwijzend. Bij de laatste
gemeentelijke herindeling werd de nieuwe gemeente opgezadeld met
de naam 'Bangert'. Een vergissing, die precies een jaar duurde,
namelijk van 1 januari tot en met 31 december 1979. De Bangert is
immers het met boomgaarden gestoffeerde gebied net buiten de
gemeente in de richting van Blokker en Zwaag. Drechterland telt
zo'n 9.000 inwoners. Als herinnering aan een vroegere
gemeentelijke indeling staat op de grens van Westwoud en
Hoogkarspel nog een oude banpaal.
 Ook in dit middendeel van oostelijk West-Friesland de typische
lintbebouwing met veelal rijk aandoende boerenplaatsen, getooid
met fraai gesneden makelaars (boven de nok oprijzende
topgevelversiering), versierd met levensbomen in het bovenlicht
van de voordeur en met sierlijk gevormde dakspiegels (de
uitsparing in het rieten dak, die veelal is gedekt met blauwe
'dure' pannen, waaraan rijkdom en dus macht van de boer kon worden
afgelezen). Hoe gevaarlijk die lintbebouwing en de rieten daken
waren en zijn wordt ge�llustreerd door de brand, die in 1911
Binnenwijzend teisterde. Een theelichtje bij een open raam, een
door de harde wind wapperend gordijn en een willige rode haan.
Negen boerderijen en de hervormde kerk werden in de as gelegd.
Eeuwen achtereen is dit gebied al met name bij de veehouders in
gebruik. Bij een bezoek van koningin Wilhelmina in 1914 aan een
boerderij in Westwoud werd zij ontvangen via een zijdeur, die op
de koegang uitkwam. De fraaie voordeur werd dicht gehouden,
hetgeen haar verbazing opwekte, waarop de toenmalige burgemeester
Neefjes haar uit de droom hielp met het bekende Westfriese
rijmpje: 'Alleen de doden en de bruid, gaan de voordeur in en
uit'. In dit licht bezien is het niet zo vreemd, dat een pure
Westfries nog altijd 'achterom komt'.
Bovenstaande tekst is overgenomen uit:
"West-Friesland,
land om van te houden"
Uitgave: Rabobanken West-Friesland, © mei 1988
|
